IN MIJN BLOOTJE

Daar sta ik dan, half naakt, in mijn zelfontworpen lingerie voor de lens van een hippe, Amsterdamse modefotograaf. ‘draai maar rond, ja zo ja en dan je armen ontspannen, prachtig, ja ga door..’ Ik voel me echt niet prachtig, en die puist op mijn kin heeft de visagiste niet weg kunnen toveren. Had ik maar wat beter geslapen, gezond gegeten, gesport en wanneer kan ik nou eens van die sigaretten afblijven.. En oh ja, die wijn en witbiertjes zijn ook niet bepaald goed voor.. naja alles op het gebied van gezondheid en schoonheid.

In alle eerlijkheid voel ik me belachelijk en ik spreek mezelf moedig toe tijdens de shoot. ‘Janneke, je doet dit om een taboe te doorbreken, je kwetsbaar op te stellen en daarmee te laten zien dat het ok is om niet de perfecte bekkenbodem te hebben’.

De eerste zaterdag van mei sta ik in vol ornaat op de meest gelezen pagina van de Vrouw Telegraaf, rubriek blootgeven. De naam zegt het al; blootgeven. Ik geef me bloot aan meer dan 2 miljoen lezers om te vertellen dat ik wel eens mijn plas in de file niet kan ophouden en dan tussen mijn 2 autodeuren in ga zitten om.. jawel, te plassen. Ik weet het, dat klinkt niet sexy en is niet sexy en wel bittere noodzaak. Mijn vader en schoonvader vinden het maar niets. ‘Moet dat nou, op die manier en dat plasverhaal?’ ‘Ja dat moet,’ bijt ik ze bits toe. Waarom zijn het altijd de mannen die zich afvragen of ze dit wel willen weten? En waarom worden alle vrouwen om me heen helemaal lyrisch als het gaat over mijn missie? Gaat dit taboe dan toch echt om de bekrompenheid van de man? Of is het ook een taboe onder de vrouwen?

Ik ben er nog niet over uit. De visagiste tijdens de shoot bracht me aan het twijfelen. ‘Janneke, wil jij je haar los en sexy of opgestoken en toegankelijk?’ Ik koos voor het laatste en begon aan mijn verhaal wat het doel is van deze shoot en mijn missie om het taboe rondom urineverlies te doorbreken. Ze stopte met het touperen van mijn haar, gooide haar eigen haar naar achteren en begon te lachen; ‘dus, dan zie je er zo uit en je pist gewoon in je broek, dat vinden wij vrouwen wel erg lachwekkend..’ Daarna gooide ze er ook nog zo’n ‘nanananana,’ achteraan. Net zoals in die Rolo reclame met dat gemene jongetje en een schattig babyolifantje. ‘Bedenk goed wat je met je laatste Rolo doet.’

Echt, is wist oprecht even niet wat me overkwam en of het überhaupt aardig of super nasty bedoeld was. Mijn conclusie is dat zodra Pavone en ik niet meer schattig zijn, zij ook een flinke klap van de molen.. uh.. slurf zal krijgen. Karma kent nou eenmaal geen genade, lieve visagiste van de Telegraaf Vrouw.

Liefs,

Janneke