EINSTEIN LOGICA

Het wordt zwart voor mijn ogen. Zuurstof lijkt mijn longen niet te kunnen bereiken, ik adem uit en voel tintelingen in mijn hoofd. Een hap kots bereikt mijn mond en ik laat me voorover vallen. Ik grijp naar de pijnscheuten in mijn buik en laat me door mijn knieën zakken.

‘Bel een ambulance!’ roept het meisje van de Jumbo achter het broodrek vandaan. Ik krabbel op, mompel dat het wel weer gaat en waggel naar mijn auto op de parkeerplaats. Ik laat mijn boodschappenkar vandaag even staan in de winkel. Ik kijk in mijn binnenspiegel en mijn ogen vullen zich met tranen. Ze zeggen dat huilen goed is voor je maar mijn keel zwelt op en doet pijn. Ik fluister tegen mijn overleden moeder; ‘Please mam, help me even hier op aarde, ik heb zo'n vol hoofd.'

Die nacht droom ik. Mama pakt mijn hoofd in haar handen en geeft me een kus met haar rood gestifte lippen. Haar donkere ogen kijken me doordringend aan en ze wijst naar een klok. Een kleine glimlach krult om haar mond. ‘ook filmsterren moeten goed voor zichzelf zorgen, het is nu tijd.’

De volgende ochtend plan ik een spoedoverleg met het Pavone team. Er moet iets veranderen. Ik moet officieel uit de operatie. Elise kijkt me tijdens de meeting doordringend aan en zegt dat ze al een jaar lang bezig is om mij niet meer in kantoor te laten werken zodat ik alle specialisten kan bezoeken. Ze heeft gelijk. Soms kunnen waarheden een beetje schuren alsof het pijn doet. De micro manager in mij mag sterven. Vandaag nog.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Ik ben tot de simpele conclusie gekomen officieel een perfectionist te zijn. Ik stel onmogelijke eisen en elke bamboe slip moet door mijn eigen handen gaan om te controleren. Waarom? Ik heb faalangst. En eigenlijk kan ik maar op een manier echt falen en dat is opgeven. Sorry, not sorry Tena, dat gaan we dus niet doen.

Hoe nu verder? Ik wil nog meer groeien en ontwikkelen. Zowel persoonlijk als met Pavone. Ik wil nog meer vrouwen en mannen bereiken. En mijn Pavone Girls collectie wil ik dit jaar nog lanceren. En afstuderen, nog een half jaar door bikkelen en dan heb ik mijn diploma als modevormgever. 

Lieve Pavone klanten, vanaf vandaag zal ik niet meer jullie vragen beantwoorden, telefoontjes aannemen of pakketjes met liefde inpakken. Wel blijf ik zichtbaar tijdens beurzen en zal elk nieuw bamboe item door mij zijn ontworpen. Ik zet een stapje terug en daarmee een hele grote stap vooruit. Het is immers waanzin om keer op keer hetzelfde te blijven doen en verschillende resultaten te verwachten, aldus de verhelderende woorden van onze grote vriend, Albert Einstein.