HYSTERIC HYSTERECTOMIE

Ze vraagt of ik mijn ondergoed uit wil doen en overhandigt mijn verwassen operatie schort wat sterk ruikt naar natuurazijn. Ik druk de buttons van het schort in elkaar zodat het de pasvorm krijgt van een gewaad en trek het aan over mijn ontblote lichaam. De rillingen kruipen over mijn rug en mijn handen en voeten voelen ijskoud en klam aan. Over een paar minuten word ik geopereerd, ik ga afscheid nemen van mijn baarmoeder. Ze heeft mijn 2 geboren kinderen gedragen, 1 mola zwangerschap en 1 abortus na seksueel trauma doorstaan. Ze heeft veel bloed verloren en mijn meest heftige pijn doorleefd. Adieu mooi orgaan, hello beter leven. Vandaag word je operatief verwijderd, ik heb namelijk diffuse adenomyose. Dit betekent dat er weefsel verspreid in de spierlaag van de baarmoederwand groeit, wat vanaf mijn menstruatie abnormale bloedingen geeft. 

De gynaecoloog is vandaag een vrouw, ze heeft fijne levenslijnen in haar gezicht en haar grijze haren schitteren door haar bruine haren heen. Haar ronde ogen kijken me zacht aan en ze vraagt op gedempte toon of ik nog speciale verzoeken heb. Ik vraag of ze mijn baarmoeder kan bewaren zodat ik haar mag begraven. Ik trek een heel ernstig gezicht en houd mijn kaken stevig op elkaar. ´Nou eh, mevrouw Schellekens, ik kan er wel een foto van maken?' Ik schiet in de lach en grinnik dat het een grapje is, ik zie het operatieteam ontspannen en voorzichtig lachen. 'Je moest eens weten wat voor verzoeken wij hier dagelijks op de operatietafel krijgen, zegt ze lachend. Ben je klaar voor een mooie droom?' Ik knik en laat mijn gedachten gaan naar mijn kinderen en man, mijn alles. Er is geen woord wat kan uitdrukken hoeveel ik deze wezens lief heb in mijn leven. Ik voel het slaapmiddel, de pijnstilling en spierverslappers mijn lichaam binnentreden, een warm en zwaar deken drukt mijn lichaam tegen de operatietafel en mijn rug is kletsnat van het angstzweet. 'Daar ga ik weer, tot zo dokter,' hoor ik mezelf brabbelen. 

'De operatie is goed gegaan mevrouw Schellekens, u moet echt even stil blijven liggen.' Pijnscheuten schieten door mijn rug en buik, en ik hap naar adem. Een golf kots bereikt mijn keel en ik gooi mijn hoofd over de bedrand heen. De geur van gal zit in mijn neus en brand in mijn keel. Een verpleegster trekt mijn schort omhoog en spuit een vloeistof in mijn buik. 'Zo, daar knap je van op.' De kamer begint te draaien en ik sluit mijn ogen. Er speelt zich een film af voor mijn gesloten ogen. Over een verlegen meisje die terug in de buik van haar moeder wil. Ze vindt het leven doodeng en zoekt veiligheid op de schoot van haar mama. Ze rolt zich tot een bolletje alsof ze een baby is en blijft zo stil mogelijk liggen. Haar moeder aait haar haren uit haar gezicht en zegt;  Lieve Janneke, je wordt nu echt te groot om zo op mijn schoot te liggen. Waarom ga je niet lekker buiten spelen met je vriendinnen?' 

Een verpleegster met blond haar, roze lippenstift ruikend naar citrus en cederhout maakt me voorzichtig wakker. ´Je moet nu echt even gaan staan en lopen, kijken of het lukt,´ zegt ze stellig. Ik kijk haar met grote ogen aan. Is dit een droom? Moet ik echt gaan staan? Of is deze verpleegster helemaal gek geworden? Ik vraag of ik dit ook morgen mag proberen maar ze geeft me geen ruimte. 'Hoe sneller je staat, des te eerder mag je naar huis.' Ze trekt mijn benen naar de rand van het bed en zet het bed in de zit stand. Ik gil, ik huil, ik hyperventileer en ik val flauw. Wat een pijn. Heel veel morfine later zit ik in de rolstoel op weg naar huis. Haar missie is volbracht, patiënte Madame Schel is binnen 24 uur naar huis. 

En mijn missie? Ik mag in 6 weken tijd weer op krachten komen. Vanuit bed werken aan nieuwe modellen ondergoed zoals de Taille Comfort Plus. Dit model heb ik speciaal ontworpen voor vrouwen met een hele gevoelige huid, gemaakt zonder kant en van 95% zuiver bamboe. Het elastiek is nog zachter in de liezen en de taille en het kruisje loopt zowel aan de voor als achterkant iets verder door. In mijn herstelperiode voelde ik de behoefte om dit model te mogen dragen. Ik heb het uitgebreid getest vanuit mijn bed en ik ben super trots op het mega zachte eindresultaat. 

Ook deze keer ga ik er weer beter uitkomen, mijn moeilijke periodes brengen me de meest mooie inzichten. Zoals mijn vader altijd zegt; 'na regen, komt zonneschijn.' Nou en of ik de Pavone zonnestralen weer voor jullie ga laten schijnen. En deze keer een beetje extra voor de vrouw die even in haar regenperiode zit. Het komt allemaal weer goed. 

Liefs Janneke