VAKANTIESTRESSINCONTINENTIE

Vakantie. Daar krijg ik stress van. En van stress word ik incontinent. En van incontinentie krijg ik weer stress. En van stress moet ik op vakantie van mijn man. De cirkel is rond. Zucht, ik heb een heel zwaar leven. (liedje van Brigitte Kaandorp, 'Zwaar leven', aanrader)

Op de een of andere manier weet mijn man alles piekfijn georganiseerd in orde te hebben. Hij is het tegenovergestelde van wat ik ben, ik ben namelijk totale chaos. Ik ren de laatste dag voor vakantie als een of andere gek in mijn bloemetjesbadjas, trap op en af omdat ik weer iets bedacht heb wat ik echt niet mag vergeten. En achteraf loop je de hele vakantie in datzelfde jurkje, badpak en badslippers en heb je voor niets die hele koffer vol gepleurd met rotzooi. Én elk jaar maak ik de afspraak dat ik het volgend jaar anders doe. Missie gefaald, weer mislukt, dikke 10 voor het niet opvolgen van mijn voornemens.

Tijdens onze vlucht ben ik mijn handbagage kwijt geraakt. Omdat ik hele erge diarree had. En ik stond bij de douane en werd gefouilleerd en ik voelde mijn darmen bijna ontploffen. Omdat ik die avond daarvoor vreselijk Thais pittig had gegeten in Bangkok. En ik voelde die hete peper tegen mijn anus prikken en zeggen, ik kom eruit, of je nu wil of niet, ik zal en ik moet. Dus ik heb geracet alias Mevrouw Verstappen zoekende naar een Thais toilet over het vliegveld van Bangkok. En ik vergat in alle consternatie mijn koffer. Want zeg nou zelf, wat is erger, je bagage kwijt of je broek vol diarree? Ik vond dat laatste.

Totdat ik besefte dat ik al mijn plussize-boobies-badpakken in mijn handbagage had gestopt. En voor mij is een badpak heilig verklaard zodra deze serieus goed past. Vooral omdat ik maat 'reus' ben voor Thaise begrippen. De gedachte dat ik in een piepkleine bikini gepropt zou worden voor de komende 3 weken bezorgde me de grootste zoekdrift ooit. Vlak voor boarden rende ik, met mijn tong op mijn voeten, richting douane en smeekte om mijn badpakkenkoffer terug te geven. (deze hadden ze inmiddels 'veilig' gesteld) Bij het zien van wat geldbiljetten waren de douaniers erg meewerkend en kreeg ik een ritje terug in de golfkar over het vliegveld inclusief mijn boobiesbadpakken. Ik was zo bezweet van het rennen en paniek dat ik mijn diarree even vergeten was. Blijkbaar werkt stress ook heel goed om de boel even vast te houden. 

Wist je dat ik gedurende deze vakantie geen stress heb gevoeld? Wel ontzettend last gehad van een prikkelbare darm, muggenbeten, verbranding, katers, oververhitting, zeurende kinderen, zout water in mijn snorkel, zonnesteek, en afzakkende badpakken door een te wilde zee. Conclusie? Ik ga nooit weer op vakantie.